چكيده: پيروزي انقلاب ايران آثار فراواني بر كشورهاي منطقه خاورميانه، به ويژه كشورهاي همسايه آن، بر جاي گذاشت. مقاله حاضر با هدف تبيين اثرگذاري اين انقلاب بر نيروهاي سياسي و اجتماعي عراق و اقدامات حكومت صدام براي مقابله با اين مسئله تدوين شده است و در ضمن مي‌كوشد تحولات اخير اين كشور و جايگاه شيعيان را ارزيابي كند. در زمان حكومت صدام، به خصوص پس از سركوبهاي 1980 و 1991، شرايط هيچ‌‌گاه براي فعاليت شيعيان مساعد نبود تا اينكه نظام سياسي عراق توسط نيروهاي ائتلاف سرنگون گرديد. به نظر نويسنده، هم‌اكنون راهبرد نيروهاي ائتلاف، عدم تحريك شيعيان و جلوگيري از شكل‌گيري نهضتهاي آزادي‌بخش شيعي به ويژه تحت‌تأثير ايران است، اگرچه ايجاد سيستم فدرال در اين كشور مي‌تواند ضريب اثرگذاري انقلاب ايران را افزايش دهد. مقدمه: به رغم رخداد انقلاب اسلامي ايران در محيط و نقطه‌اي خاص از جهان، پيام اصلي آن كه همانا ظلم‌ستيزي و ستم‌زدايي و استقرار حكومتي عدالت‌محور بر مبناي ايدئولوژي اسلامي بود، داراي بازتابهايي فرامرزي گرديد. همچنين به واسطه توانمندي رژيم پهلوي، فضاي حاكم بر مناسبات بين‌المللي كه به ظاهر مذهب را تحول‌زا نمي‌دانست و حركتهاي ديني را برنمي‌تافت از وقوع انقلاب اسلامي به عنوان پديده‌اي غيرمنتظره تعبير گرديد. به طور معمول انقلابها در سطوح داخلي، منطقه‌اي و فرامنطقه‌اي اثرات و بازتابهايي دارند. كليد واژه‌ها: صدور انقلاب، جنبشهاي شيعي، بحران مشروعيت، حزب بعث، جنگ ايران و عراق، عراق پس از صدام